Redactief

Van de Voorzitter

Een Scouting seizoen is weer ten einde. Een periode waarin er weer veel zaken zijn veranderd. Was Hans Geels een jaar geleden nog de dirigent nu is dat Bert Sleumer, terwijl Leo de Jong de voorzitter was en nu is dat ondergetekende en zo zullen er nog wel meer dingen zijn die nu anders zijn dan een jaar geleden.
Het jaarlijkse concours hebben we ook weer achter de rug. Na 6 jaar niet mee geweest te zijn, vond ik het mijn plicht weer mee te gaan. En weet je wat ik aantrof een totaal andere sfeer, misschien was die al wat langer zo dat weet ik niet, het was gezellig en gemoedelijk en dat mag ik wel. Op de heenweg heerste er een ontspannen sfeer. Volgens mij is dat ook de juiste wijze om naar een concours te gaan. Het aanwezig zijn en meedoen is belangrijk en als je dan goed presteert dan komen de resultaten ook wel.
En die waren er dan ook met het hoogste aantal punten een prachtige eerste prijs en tevens de tamboer maitre prijs voor Joke
Ik vind dat jullie onder de muzikale leiding van Bert een gave prestatie neergezet hebben, temeer daar er na het vertrek van Hans toch een redelijke periode zonder is geweest, daarvoor mijn complimenten. Over het concours zal ik hier niet verder uitwijden, dat doen anderen vast wel in deze Tam Tam.
Na een periode van hard werken komt een periode van de wel verdiende rust. Deze periode is nu aangebroken. Na de vakantie gaan we er met zijn allen natuurlijk weer fijn tegen aan. En wat ons dat allemaal zal brengen dat weet ik niet. Ik verwacht natuurlijk voor de bandleden mooie optredens, bv zoals bij mij toen Hanny en ik 25 jaar getrouwd waren "prachtig" en ik hoop dat er in het najaar een mooi concert komt. waar we bestuurlijk mee aan de gang moeten is uiteraard de renovatie van het clubhuis, hoe dat moet weet ik nog niet maar er zijn al enkele mensen benaderd die daar veel meer verstand van hebben dan ik en ben er dan ook van overtuigd dat een en ander wel voor elkaar zal komen.
Ik wens elke lezer van deze Tam Tam veel lees plezier en niet te vergeten een onvergetelijke vakantie.

Meindert Caspari

Federatie collecte 1999

Ook dit jaar heeft de band wer gecollecteerd in de wijken Bolhaar, Boekelo en Glanerbrug. Helaas kon wegens ziekte het optreden in de Bolhaar niet doorgaan. Dit wordt nu in het najaar gedaan. Door het uitvallen van het optreden kon er echter wel 4x gecollecteerd worden.
Het resultaat mag er zeker zijn: Hfl 2500,-
Onze dank gaat uit naar al die mensen die geholpen hebben. In het speciaal willen wij Hanny, Sjors en David bedanken. Zij hebben alle vier avonden geholpen.

Van de Bandleiding

Zo, eindelijk vakantie!
Na een druk jaar zijn we er echte aan toe. Hoogtepunt was natuurlijk onze 1e prijs in de 1e divisie op het concours in Vlaardingen. Dankzij Bert zijn we er in een half jaar weer klaargestoomd om een goed resultaat neer te zetten. Ook alle bandleden bedankt. Zonder leden geen band, dus bedankt voor jullie inzet dit jaar.
Helaas zijn er ook mensen die stoppen met de band. Dit keer hebben Wiebe, Bianka en Gert besloten om te stoppen. We vinden het erg jammer, en bedanken hun voor hun inzet.
Voor de overslag hebben we nu vaste vervanging gevonden in Erwin en Eddy. Met deze heren kunnen we alle optredens aan!
De tenor-saxofoon wordt overgenomen door Marloes Voogsgeerd, die weer terug is van weggeweest.
Na eerst besloten te hebben om te stoppen, blijft Sjors gelukkig toch bij de band. Hij is nog een beetje aan het rondkijken welk instrument hij wil gaan doen, maar blijven doet ie! Gaaf Sjors!
Om op de lange termijn de organisatorische kwaliteiten op peil te houden hebben we Ilse Meijerink bereidt gevonden om de zware functie van het bandleiderschap op haar te nemen! Welkom en veel plezier!
De laatste repetitie is op zaterdag 17 juli voorafgaand aan de bar-b-q en de sponsorloop. We beginnen weer op maandag 6 september.
Prettige vakantie en hopelijk tot ziens bij de opschoondagen in de vakantie!
Groetjes,
Claudia, Ilse en Ronald

5 juni, dag van het concours

Vroeg uit de veren want het was weer eens aan de andere kant van Nederland.
Na 1 jaar afwezigheid schitterde de EPMB door het hoogst aantal punten te behalen. Een 1e prijs dus!
Veel dank zijn we verschuldigd aan Bert, die zich ook wel dirigent noemt, en zijn prestaties op de overslag. Zijn techniek verschilt waarschijnlijk met die van van Eddy, omdat Eddy zijn luipaardvel af kon gooien na het defilé. ook de inzet van Claudia en Ronald moeten we niet vergeten en de prestatie van Joke helemaal niet.
In 2000 mogen we naar Almelo en echt afscheid nemen kon ik toch niet! Misschien ligt promoveren wel in het verschiet en misschien kunnen we daar met een grote band staan, wat zou dat mooi zijn. Ik ga er weer voor!! Zie je toch dat repeteren wordt beloond.
Ik heb zelfs begrepen dat de aloude traditie van het ontgroenen weer in ere is hersteld. Wat ze allemaal niet uit de kast trekken om het leven aangenaam te maken!
Alles op een rij zettend was het een boeiend concours met een nette, de, beste prijs. Wat zou het prachtig zijn als in Almelo de supporters schare enorm zou groeien, mijn familie komt zeker, U ook???
Groeten,
Arjen Hiemstra, sinds jaren Sectieleieder sousafonisten, EPMB.

Adriaan Walraven

De cirkel met een stip in het midden betekent binnen Scouting: einde spoor. De tocht van Adriaan Walraven door het leven is ten einde. Hij overleed op 2 april 1999 op de leeftijd van 84 jaar, in Hengelo.
Toen in april "81 in Overdinkel het clubgebouw van de Katholieke Arbeiders Jeugdbeweging moest worden afgebroken omdat het EPMB-stichtingsbestuur dit had aangekocht waren er een stel ouders nodig om de afbraak zó netjes te doen dat een goede herbouw als het EPMB-clubhuis mogelijk zou zijn.
De vader van de tamboers Edo (juniorenband) en Arjan (seniorenband) was één van de trouwe ouders-meewerkenden. In Tam Tam nr.16 (mei "81) staat: "Op 2 april begonnen de heren Schwarts en Walraven (in het vervolg Bassie en Aadriaan genoemd) met hun dagelijkse gang naar ons gebouw in Overdinkel, om daar stukje bij beetje met de sloop te beginnen."
Tot-en-met de opening op 14 april 1984 zijn "Bassie en Adriaan" actief in de weer geweest voor het EPMB-clubhuis, ook bij de herbouw en bij het inzamelen van gelden via de Federatie-collecte"s.
Vader Adriaan was een actief man die met zijn beschouwende manier van werken van grote betekenis is geweest bij het tot stand komen van het eerste, eigen EPMB-home aan de Jochemsweg.
H. Jan van de Meene, oud-voorzitter stichtings bestuur

Dirigenten met een stokje.....

Vanwaar komt het gebruik dat dirigenten gebruik maken van een dirigeerstokje?
Zolang de mensen muziek maken werd er altijd één persoon aangewezen om de leiding te geven en te zorgen dat er niet vals of uit de maat werd gespeeld. In psalmen van koning David riep de koorleider "sela" om een verandering van tempo aan te duiden. Bij de oude grieken lette men op de oudste speler die met de vingers knipte. In het middeleeuwse Europa zag men koorleiders daadwerkelijk de maat slaan met een rol papier. Zij duiden een geaccentueerde toon aan met een luchtig, opwaarts gebaar, en een niet geaccentueerde toon met een neergaande beweging. De papierrol werd als dirigeerstok gebruikt.
Tot aan Beethoven was het gebruikelijk dat componisten zelf hun eigen werk dirigeerden. Meestal traden zij zelf ook op als eerste violist. Orkesten van toen bestonden zelden uit meer dan 30 muzikanten.
Met Beethoven kwam een eind aan dit gebruik. Voor zijn symfonieën waren alsmaar grotere ensembles nodig. De muziek werd complexer en eiste een samenhang die slechts van buitanaf konden worden opgelegd. het was niet meer voldoende voor de spelers om hun leider te volgen die, tussen hen in gezeten, zijn eigen partij speelde.
Toen Beethovens pogingen om zijn eigen muziek te dirigeren uitliepen op een farce, werd de componist niet langer beschouwd als de leider van het orkest. Er onstond een nieuw beroep: DIRIGENT.
De papierrol voldeed niet meer wanneer er nauwkeurig moest worden gedirigeerd. de eerste dirigent die de papierrol ruilde voor een stokje was Ludwig Sphor, een tijdgenoot van Beethoven.
Bron: Tweemaandelijks Tijdschrift van het M.V.B. Antwerpen - Editie 06-1999

Taptoe "99

Op zaterdag 25 september organiseert de Federatie van Enschedese Drum & Showband (FEDS) opnieuw een taptoe.
Dit keer vinden de optredens plaats in de nieuwe Diekmanhal, aanvang 19.30.
U kunt genieten van:
*Scheepjeswolharmonie, Veenendaal
*Showgroep Valentine, Delft
*Drumfanfare Drumguards, Delft
*Showbrassband Thalita, Vlaardingen
*Tamboer- en Trompetterkorps Rijnmondband, Schiedam
*Drumfanfare de Veldkamp, Enschede
*Byzantijns Kozakkenkoor, Enschede
Voor de muzikale omlijsting staat de Quackband garant.
Al met al beloofd het een grandioze avond te worden.
Voor toegangskaarten a hfl 10,- kunt U terecht bij EPMB-leden of via onze secretaris Hanny Verbeek.

DSW "99

Donderdag 13 mei
Wij, Marjolijn, Nynke, Stefan, Sjors en ik(Jeroen), kwamen aan op de Voshaar met volle moed, waar al de eerste regendruppels neerkwamen. De weergoden beloofden ons niet veel gooeds. Na het openen hebben we het kamp opgezet. We hadden onze keuken nog maar net af of we moesten alweer in de kampvuurkuil verschijnen, waar we de hele avond hebben gezeten. Na een lekkere koek en chocolademelk zijn we terug gegaan naar ons kampterrein en zijn we naar bed gegaan.
Vrijdag 14 mei
Nadat we luidruchtig zijn wakker gemaakt moesten we het brood op gaan halen. We hadden het brood nog niet op, of we mochten alweer aantreden. Iedereen dacht dat we een hike moesten gaan lopen, maar dat bleek niet het geval. Het was de bedoeling dat we met een aantal spullen iets maakten wat met de toekomst te maken had. Wij vonden het wel origineel om een ruimteschip te maken, en hij was best goed gelukt. Die avond hebben we ""niet te eten" gemaakt. Dat was kip, spekjes, soepgroenten, spaghetti, water, koriander en zout allemaal door elkaar. Het was niet te eten! Gelukkig hadden we nog Cup"a"soup"s bij ons. Rond 12 uur zijn we een tocht gaan lopen. Wij dachten dat het weer zo"n tocht was waar we wel 3 uur mee bezig zouden zijn, maar dat was gelukkig niet zo. Het was een rondje om het Rutbeek. Onderweg moesten we een aantal opdrachten uitvoeren zoals spijkerpoepen, en een stripkaart maken. Na de tocht zijn we nog even bij de Nanne-Zwiep geweest, waar we worstjes hebben gegeten. Daarna zijn we onze tenten ingedoken.
Zaterdag 15 mei
Na het ontbijt mochten we ons kamp opruimen en ons verzamelen op het veld. we begonnen met Sport en Spel. We moesten langs allemaal posten en daar moesten we dan opdrachten uitvoeren. Na het Sport en Spel kregen we de prijsuitreiking, we zijn 10e geworden. Toen alles eindelijk was opgeruimd konden we naar huis.

Het Bandconcours "99

Eind vorig jaar ben ik donateur van de EPMB geworden, en daardoor zat ik dus ook in de bus, zonder paraplu.
Ik dacht: mooi weer in Enschede, mooi weer onderweg, dus ook mooi weer in Vlaardingen. Mooi fout dus. Wat een regen, onderweg en in Vlaardingen. De band had deze keer een hele luxe bus gehuurd. Een bus met een "tweezijdige lint-douche". Wat dat is?? Of was de bus lek?
Bij aankomst in Vlaardingen werd de bus nog zwaaarder belast met 2 gidsen, die ons de hele dag zouden bijstaan. En dan naar het eerste optreden, in een bejaardencentrum, de bewoners waren nog niet wakker, of ze houden van andere muziek. Alleen die ene bejaarde man, of kwam die alleen voor de koffie?
In het stadje, wachtend op het defilé, mocht er niet worden gespeeld. Dat deden de andere bands dan ook niet. Maar de jongens, meisjes, dames en heren van de EPMB moesten hun vingers toch warm en soepel houden, in die steeds neervallende koude regen. En dan eindelijk het defilé langs het stadhuis en een rondje door het stadje, en weer terug naar de bus, want daar is het droog. Nou ja, droog....
Op het voetbalterrein waar het concours werd gehouden, stond een jurytent, een party-tent, te zwaaien in de wind. Helaas, hij is niet omgewaaid. de jongens, meisjes, dames en heren deden goed hun best. De jury ook, zoals we later hoorden.
Na afloop van het concours liepen we naar een opstapplaats voor een pendelbus. En dat was een dubbeldekker. Wat een bussen, met een douche, dubbeldekkers. Wat vooe een bus krijgen we volgende keer?
Tijdens het wachten op die bus liep er een cameravrouw/verslaggeefster rond. Zij vroeg ook aan mij wat ik dacht van de kansen van de band. Ik wist op dat moment heel zeker dat de band een prijs had. Welke niet, maar een prijs zeker.
De pendelbus bracht ons weer naar de stad. Door de grootte van de bus en de kleine straatjes moesten we ook nog een heel stuk lopen. Onder andere langs de haven, met een mooie houten kraan.
In een sporthal werd een feest gevierd, inclusief een dweilorkest. De organosatie had op meer orekesten gerekend. Nog ,eer lawaai, de volgende dag nog meer hoofdpijn.
Op een gegeven moment werd om stilte gevraagd. Muzikanten en stil zijn, dat is water en vuur. De uitslag werd bekend gemaakt. Bij de eerste uitslag dacht ik: daar gaat mijn voorspelling, maar het puntenaantal steeg. Tot....
Maar eerst de Tamboer-maitré prijs voor Joke!
We moesten wachten tot de laatste uitslag bekend werd gemaakt. Met het hoogste aantal punten 82,5 dat was een 1e prijs voor Enschede! "Hoera, hoera, hoera" De champagne spuit, een gejuich barts los, de spanning is geweken. er kan feest worden gevierd.
Maar we moesten ook nog naar huis.
Aangekomen bij het clubhuis werden we opgewacht met koffie en thee. Nog even napraten en dan, met een blij gevoel naar huis.
Tot ziens bij een volgend optreden, concours of andere gelegenheid.
Joop H. Caspari

Bandweekeind "99

Vrijdag"s om 7 uur moesten we allemaal aanwezig zijn. Het weekeind kon beginnen! Die avond hebben we een keer geoefend en dat ging best goed. De rest van de avond hebben we gezellig bij het kampvuur liedjes gezongen. Het was weer ouderwets gezellig!
De jongeren onder ons konden het niet aanhoren en zijn dus maar gaan voetballen. Rond 11 was de bal niet meer te zien en zijn we maar weer bij het kampvuur gaan zitten. Pluk, one hond, was op slaf verliefd op Arjen en zat de hele avond hijgend in zijn nek. Tegen 12 uur gingen diegenen die niet bleven naar huis. De pret kon toen pas echt beginnen.
Toen wij eindelijk (2 uur) stil waren konden een aantal onder ons het niet laten om stil te blijven (SNURKEN)! Het was niet om aan te horen en Nynke en ik zijn dus maar in het andere lokaal gaan slapen.
De volgende dag mochten we niet eens uislapen. Na het ontbijt gingen we meteen repeteren, de hele band was aanwezig.
Tussendoor hebben de mensen van de keuken ons nog een glas verfrissend glas drinken gebracht, maar daarna werd het wel weer tijd om verder te oefenen. De repetitie was flink uitgelopen en we waren dus laat terug bij het clubhuis. Na een snelle lunch moesten we alweer weg want we hadden een optreden. Na de opening moesten we nog lang wachten voor ons optreden en rond 6 uur waren we weer terug bij het clubhuis. Iedereen had honger, maar die werd gestild met een heerlijk bord rijst. Zelfs de ananas die erbij zat was lekker (als je maar honger hebt).
Nadat Eleonore het kampvuur had aangestoken konden de weergoden het niet laten om flink wat roet in het eten te gooien. Het begon verschrikkelijk te onweren. Toen alle tafels en stoelen binnen stonden zijn we spelletjes gaan doen. Uit verveling zijn Ronald en WIlma voor iedreen papieren hoedjes gaan vouwen (hoezo verveling???red). Ja! Je moet toch IETS doen! Tegen twaalven gingen diegene die niet bleven slapen weg en al snel lag iedereen te snurken.
Zondags mochten we uitslapen. De mensen van de keueken hadden het eten al klaar toen iereeen eindelijk uit bed was. We konden meteen aanvallen.
De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan en om 4 uur ging iedreen naar huis.
Groetjes, Marjolijn Nepveu

De pen...Bernard Geerdink "99

Beste muzikale scoutingvrienden,
Laatst werd mij gevraagd of ik misschien een stukje in de Tam Tam wilde schrijven. Je weet hoe dat gaat, om te beginnen weet je niks om te schrijven en ten tweede stel je dat soort dingen altijd uit tot je erbij neervalt. Een week voor het landelijk bandconcours werd ik weer door Gertine aangesproken met de vraag waar mijn stukje voor de Tam Tam toch bleef?!
Na nog een week uitstellen ben ik maar eens achter de computer gaan zitten, na een uur heb ik alleen nog steeds deze domme inleiding, maar ik zal proberen het stukje af te maken.
Zoals bij iedereen bekend speel ik al jaren slagwerk bij de EPMB. wat ik ondankd het af-en-toe gezeur nog steeds met plezier doe. Concoursen, festivals, optochten, serenade"s e.d. vind ik leuk om aan deel te nemen. Ondanks het feit dat ik het zo leuk vind om slagwerk te spelen, ben ik van plan om trombone te gaan leren spelen. Onder het motto, je kunt niet je hele leven hetzelfde doen.
Naast mijn activiteiten bij de EPMB zit ik sinds kort ook bij de Quackband, waar ik de bij-instrumenten bespeel. De Quackband is bij velen wel bekend denk ik. Vooral de muziek vind ik bij de Quackband leuker.
Met een paar klas-genoten run ik een Drive-in show, HARDPLAY genaamd. Dus als iemand een keer een feest geeft of een groot evenement organiseert en hier proffesioneel licht en geluid bij nodig denkt te hebben dan weet je bij wie je moet zijn!
"s Avonds en in het weekeind werk ik voor een schijntje bij de GAMMA, waar ik voor mijn aanwezigheids-premie de verhuur- c.q. informatiebalie en de kassa beman.
En zoals ieder ander jeugdlid bij de EPMB zit ik tussen al mijn bezigheden in ook gewoon op school. Ik volg de opleiding Marketing &Communicatie aan het ROC Oost-Nederland, waarvoor ik momenteel stage aan het lopen ben bij het wereldberoemde bedrijf Noordendorp Transport in Haaksbergen.
Binnenkort (3 juli) ben ik trouwens jarig en heb ik mijn eerste rijles dus ik zou als ik jullie was de auto maar op een veilige plek neerzetten want voor je het weet rij ik er een flinke kras op en dan rij ik gewoon netjes door.
Ik hoop dat jullie nu, ondanks mijn onervaren schrijven, weten wie ik ben en wat ik doe. Mocht er toch nog iemand zijn die meer uitleg wenst, dan kan diegene altijd even bij me komen. Of mij bellen of schrijven, ik sta in de Gouden Gids onder de D van Drive-in shows.
Dan zou ik tot slot de pen graag over willen dragen aan mijn muzikale collega David Veurink. Want ik ben ontzettend benieuwd wat hij in z'n vrije tijd doet.
Vriendelijke muzikale scouting groeten,
Bernhard Geerdink